Το είχες αναφέρει κάποτε με τη φρικτή συνειδητοποίηση του βάρους του. Με τη μη συνειδητοποίηση της πιθανής αναστροφής του, όμως. Επιτόπου αναστροφής: η αίσθηση που προσπαθείς να μετατρέψεις από ανείπωτο σε (γρ)απτό, ζωή τώρα.
Νιώθεις πως βρίσκεσαι πριν την αποκάλυψη ενός μικρού καταραμένου θεού που θα σε διαλύσει. Ότι ο προσωπικός σου κομμός έρχεται. Και ανυπολόγιστους χρόνους μετά βλέπεις, πως η κορδέλα του προσωπικού σου τερματισμού δεν κόπηκε.
Πήδηξες και πέρασες από πάνω της ή έσκυψες και δεν την τεμάχισες. Τρέχεις ακόμα μπροστά-η φόρα σου δεν σε αφήνει να σταματήσεις και σου μένει μόνο να κοιτάς προς τα πίσω. Να βλέπεις το σημείο του -έπρεπε- τέλους σου ανέπαφο.
Πόσο λάθος. Μετά από αυτό το διάστημα όλα είναι λάθος.
Ο χρόνος, ο χώρος, τα πρόσωπα έρχονται από το πουθενά.
Από αυτό που θα έπρεπε να μην υπήρχε.
Δύσκολα παράξενες μέρες.
Μέχρι που έρχεται η ανανέωση. Η αίσθηση που χρειαζόσουν, για να πειστείς ότι δεν ήταν η τελευταία κορδέλα που είδες να σε πλησιάζει.
Θέλεις η άλλη ν'αργήσει. Ή όταν έρθει, να είναι η τελική.
Αλήθεια ; Δεν μπορείς να τελειώσουν.
"Η σύνεση με την οποία δέχεται το μαρτύριό του ο άνθρωπος, συμπληρώνει την ίδια στιγμή τη νίκη του.
Νιώθεις πως βρίσκεσαι πριν την αποκάλυψη ενός μικρού καταραμένου θεού που θα σε διαλύσει. Ότι ο προσωπικός σου κομμός έρχεται. Και ανυπολόγιστους χρόνους μετά βλέπεις, πως η κορδέλα του προσωπικού σου τερματισμού δεν κόπηκε.
Πήδηξες και πέρασες από πάνω της ή έσκυψες και δεν την τεμάχισες. Τρέχεις ακόμα μπροστά-η φόρα σου δεν σε αφήνει να σταματήσεις και σου μένει μόνο να κοιτάς προς τα πίσω. Να βλέπεις το σημείο του -έπρεπε- τέλους σου ανέπαφο.
Πόσο λάθος. Μετά από αυτό το διάστημα όλα είναι λάθος.
Ο χρόνος, ο χώρος, τα πρόσωπα έρχονται από το πουθενά.
Από αυτό που θα έπρεπε να μην υπήρχε.
Δύσκολα παράξενες μέρες.
Μέχρι που έρχεται η ανανέωση. Η αίσθηση που χρειαζόσουν, για να πειστείς ότι δεν ήταν η τελευταία κορδέλα που είδες να σε πλησιάζει.
Θέλεις η άλλη ν'αργήσει. Ή όταν έρθει, να είναι η τελική.
Αλήθεια ; Δεν μπορείς να τελειώσουν.
"Η σύνεση με την οποία δέχεται το μαρτύριό του ο άνθρωπος, συμπληρώνει την ίδια στιγμή τη νίκη του.
Δεν υπάρχει μοίρα, που να μη νικιέται με την περιφρόνηση".
[Albert Camus,Ο Μύθος του Σίσυφου]
*συμπλήρωμα σε Προσομοίωση φθαρμένων συστημάτων
