Υπερθέαμα στο στερέωμα

Από πάνω σου κρεμασμένα κουκούλια και στη άκρη του τραπεζιού ένα ξύλινο, πρόχειρα μυτερό κοντάρι, χοντροδουλεμένο. Κάποια από τα κρεμάμενα έχουν αίμα και κάποια άλλα παγωμένη χρυσόσκονη, που θα πονέσει λίγο με το πρώτο πέσιμο. Η λαχτάρα σου να δοκιμάσεις την τύχη σου με το καθένα σε κάνει να ξεχνάς το συρματόσχοινο που έχει εισχωρήσει στο πόδι σου, όσο σέρνεσαι πάνω στο τραπέζι. Έχει ξεκολλήσει ένα κομμάτι δέρμα από το μπροστινό μέρος πάνω από τον αστράγαλο, αλλά αδιαφορείς όσο και για τα σπασμένα νύχια σου. Τα δάχτυλα ματώνουν στην προσπάθεια να γατζωθείς πάνω στο ξύλο με την ανίκανη στρογγυλή μαλακή σάρκα. Μάταια. Το πόδι σου κόβεται σε τρία κομμάτια και συνεχίζεις με το χαμηλότερο. Κρατάς στο χέρι την πατούσα σου και αφήνεις πίσω τα υπόλοιπα.
Φτάνεις το κοντάρι και κάνεις εκείνους τους ελάχιστους μαθηματικούς συνδυασμούς που είσαι ικανός, προσπαθώντας να κατεβάσεις όλες τις χρυσόσκονες και μόνο. Το πιάνεις, σου πληγώνουν ακίδες τα χέρια, χτυπάς με μανία ένα παρά ένα τα κουκούλια.
Πέφτουν μόνο τα αίματα.
Γέλιο.
Ένα χαμογελαστό κορίτσι ψιλοκρυμμένο με μαύρα μικρά ρούχα σε έβλεπε. Πίσω της πλήθος σκιών:άλλες πιο μπροστά,άλλες ακίνητες και άλλες αποχωρούν. Και λίγοι φωτισμένοι που αναγνωρίζονται. Αυτοί αυξάνονται παράλληλα με τον ρυθμό που το αίμα τρέχει από το πόδι σου. Φοράς το παλτό και ζητάς στο κοριτσάκι να έρθει μαζί σου. Σε ακολουθεί αλλά το στήσιμό της δείχνει τη διάθεση για απόσταση.
Προσποιείσαι πως έχεις το πόδι σου, κοιτάς πίσω υποτιμητικά ικετευτικά και ξεκίνησες.


http://bit.ly/h3P7Hk