Ο θάνατος της αλεπούς

(αμιγώς πολιτικά)

Και γιατί να συνεχίζεις ομιλών; Όσα υπήρξαν αξιομημόνευτα έχουν γραφτεί. Γιατί να προσπαθήσεις να βγάλεις από μέσα σου την "αλήθεια του κόσμου" κατά δική σου αντίληψη.
Δεν αφοράς. Απλά μιλάς ρυθμίζοντας την ροή του τέλους. Όλο και περισσότερο μέχρι τη σιωπή.


Μιλάς για τα φαντάσματά σου, τις 9 φιγούρες, που σε καταδιώκουν προγονικά, αδίστακτα. Θρέφονται σε ύψη που φαντάζεσαι, αλλά δεν ξέρεις και τις ακούς σαν λύκους-κάθε φορά 3 μέρες πριν κατέβουν. Και τότε στην κάτω χαραμάδα της πόρτας βλέπεις την σκιά της αναμονής από τα πόδια τους. Νιώθεις το βλέμμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου. Φλέγεται όποτε το κοιτούν. Γυρνάς απότομα περιμένοντας να τους δεις μα μάταια· πάνα μόνος εξυψώνοντας το ασήμαντο σε απόλυτο. Δεν θ'αργήσουν να κατέβουν. Απλά δεν έχει τελειώσει το βύζαγμά τους με το αίμα σου.
Απλά δεν σε έπεισαν να σταματήσεις να μιλάς. Τους συμφέρει ν'αποσυρθείς στο ακίνδυνο φως των κεριών σου. Κούρνιαξες. Πέτυχαν. Αγνούν όμως, ότι το λούφαγμα μπορεί να γίνει ελατήριο, που αν πάρει από μέσα σου όσα πρέπει, πετάγεται μαρτυρικά δολοφονικό και τεμαχίζει την σάρκα που (σε) πλήγωσε. Σταμάτα να μιλάς· πάρε φόρα.