Πόσο εύκολο να καλύπτεις τις επιθυμίες των άλλων και πόσο δύσκολο τις δικές σου. Χάρη συμβαδίσματος.
Συνήθως καταλαβαίνεις με λίγη προσπάθεια, τι περιμένουν από σένα, τι απαιτείται εκ των συνθηκών.
Με καθόλου προσπάθεια μαθαίνεις τι εσύ χρειάζεσαι-η μόνη προσπάθεια που θα καταβάλεις είναι να χωρέσεις σε έναν πίνακα, που απεικονίζει ένα άλογο να τρέχει, έναν τσιγγάνο ανάμεσα στα δόντια του. Να πετύχεις τον συνδυασμό επιθυμιών και αν αταίριαστες να ακολουθήσεις τη "γραμμή" που παίρνεις. Παιχνιδάκι. Και συνήθεια.
Γι'αυτό ορίζεσαι ως ικανός να χωρέσεις μέχρι και τρεις τσιγγάνους, ακόμα και σπάζοντας κάποια δόντια από το άλογο.
Όταν όμως εκείνο θα αρχίσει να πονάει, θα πρέπει να σταματήσεις, για να μη σου επιτεθεί.
Εκεί μιλάς ενοχλητικά για τα όριά σου.
Σε ακόμα πιο υβριστικό τόνο εκφράζεις επιθυμίες για τις οποίες ζητάς συγγνώμη την άλλη μέρα το πρωί.
Όλο αυτό το σύστημα όμως έχει λήξη. Άγνωστη χρονικά, απόλυτα κατανοητή αισθητικά. Και με την αίσθησή της, αρχίζεις να επαίρεσαι μιλώντας για τις επιθυμίες σου. Δύσκολο αλισβερίσι. Αιματηρό. Και άντε να εξηγείς, πως φταίει το άλογο και όχι εσύ.
Εντάξει, εδώ έχεις την ευεργεσία της παραίτησης.
Να κοιμάσαι όταν οι άλλοι ξυπνούν, να προβάλλεις αντικειμενικά κριτήρια απόστασης σε μία ηδυπαθέστατη απόσυρση.
Με μικρές εξαιρέσεις.
Και εκεί πιστεύεις πως βρίσκεσαι κοντά στην ολοκλήρωση. Αισθήματα απελευθέρωσης, στοργής και κατανόησης προς εσένα, αντίδρασης και επίθεσης προς τους άλλους.
Δικαίωση. Ποια δικαίωση ; Αυτή που θα ερχόταν, αν χόραγες μέσα στο στόμα του αλόγου παραπάνω από τέσσερις τσιγγάνους, να σπάσεις τα δόντια του, να υποφέρει, να μην αισθάνεται τη γνάθο του πια από την αιμοραγία, αλλά να είναι σφιχτά δεμένο τόσο, που να του επιτρέπεις μόνο να κλαίει.
Έτσι έχει συνηθίσει. Κρίμα.
Και ήταν τόσο φινετσάτο το κολιέ με τις επιθυμίες στη βιτρίνα. Δεμένες με χαμόγελα και αγγίγματα λύτρωσης.
Βέβαια ποτέ δεν έμαθες, πώς θα ήταν όταν έβγαινε από εκεί, έμπαινε σε ένα χάρτινο πακέτο και το είχες καθημερινά αφόρετο δίπλα σου.
"Τι είναι αυτό; ρώτησε εκείνη. Α, τα ζαφείρια...Ναι, εκείνο το κόσμημα.
Συνήθως καταλαβαίνεις με λίγη προσπάθεια, τι περιμένουν από σένα, τι απαιτείται εκ των συνθηκών.
Με καθόλου προσπάθεια μαθαίνεις τι εσύ χρειάζεσαι-η μόνη προσπάθεια που θα καταβάλεις είναι να χωρέσεις σε έναν πίνακα, που απεικονίζει ένα άλογο να τρέχει, έναν τσιγγάνο ανάμεσα στα δόντια του. Να πετύχεις τον συνδυασμό επιθυμιών και αν αταίριαστες να ακολουθήσεις τη "γραμμή" που παίρνεις. Παιχνιδάκι. Και συνήθεια.
Γι'αυτό ορίζεσαι ως ικανός να χωρέσεις μέχρι και τρεις τσιγγάνους, ακόμα και σπάζοντας κάποια δόντια από το άλογο.
Όταν όμως εκείνο θα αρχίσει να πονάει, θα πρέπει να σταματήσεις, για να μη σου επιτεθεί.
Εκεί μιλάς ενοχλητικά για τα όριά σου.
Σε ακόμα πιο υβριστικό τόνο εκφράζεις επιθυμίες για τις οποίες ζητάς συγγνώμη την άλλη μέρα το πρωί.
Όλο αυτό το σύστημα όμως έχει λήξη. Άγνωστη χρονικά, απόλυτα κατανοητή αισθητικά. Και με την αίσθησή της, αρχίζεις να επαίρεσαι μιλώντας για τις επιθυμίες σου. Δύσκολο αλισβερίσι. Αιματηρό. Και άντε να εξηγείς, πως φταίει το άλογο και όχι εσύ.
Εντάξει, εδώ έχεις την ευεργεσία της παραίτησης.
Να κοιμάσαι όταν οι άλλοι ξυπνούν, να προβάλλεις αντικειμενικά κριτήρια απόστασης σε μία ηδυπαθέστατη απόσυρση.
Με μικρές εξαιρέσεις.
Και εκεί πιστεύεις πως βρίσκεσαι κοντά στην ολοκλήρωση. Αισθήματα απελευθέρωσης, στοργής και κατανόησης προς εσένα, αντίδρασης και επίθεσης προς τους άλλους.
Δικαίωση. Ποια δικαίωση ; Αυτή που θα ερχόταν, αν χόραγες μέσα στο στόμα του αλόγου παραπάνω από τέσσερις τσιγγάνους, να σπάσεις τα δόντια του, να υποφέρει, να μην αισθάνεται τη γνάθο του πια από την αιμοραγία, αλλά να είναι σφιχτά δεμένο τόσο, που να του επιτρέπεις μόνο να κλαίει.
Έτσι έχει συνηθίσει. Κρίμα.
Και ήταν τόσο φινετσάτο το κολιέ με τις επιθυμίες στη βιτρίνα. Δεμένες με χαμόγελα και αγγίγματα λύτρωσης.
Βέβαια ποτέ δεν έμαθες, πώς θα ήταν όταν έβγαινε από εκεί, έμπαινε σε ένα χάρτινο πακέτο και το είχες καθημερινά αφόρετο δίπλα σου.
Τι καλός που είσαι!... Για πες μου, αγάπη μου, νομίζεις πως είναι το ίδιο; Στην βιτρίνα ήταν πιο εντυπωσιακό".
Εμίλ Ζολά,Νανά
τιμή:€1
http://www.flickr.com/photos/tomdanvers/3896049485/sizes/z/in/photostream/
