συμπλήρωμα σε Υπερθέαμα στο στερέωμα
Περπατάς και η μικρή σ'ακολουθεί σαν κατάρα και ασφάλεια. Το ίδιο και ο άνθρωπος με το καπέλο, το ίδιο και η γυναίκα με το μισό σώμα ερπετού-μπροστά και αριστερά, σαν ημερομηνία.
Προχωράς αδιαφορώντας, αφού κανένας δεν τους βλέπει, αλλά κάθε σου αποστροφή τους κάνει να μαίνονται για προσοχή και πάρσιμο. Έξω από το νεκροταφείο τα μάτια έχουν χαθεί, το αίμα ξεράθηκε και με την αναμονή της εκβολής της οδού
"ΙΣΩΣ ΤΩΡΑ" νιώθεις για πρώτη φορά, πως δε χρειάζεται θεός. Μπορεί να υπάρχει, μπορεί να κάνει κάτι, μπορεί να γελάει μπροστά από οθόνες. Σε κάθε περίπτωση δε χρειάζεται.
Για το κορίτσι, ακόμα κι αν κλαίει σε κάθε στρίψιμο του βλέμματός σου, πρέπει να χώσεις το κεφάλι της στο χώμα.
Για το σχεδόν φίδι πρέπει υπομονετικά να το αφήνεις να σέρνεται, μέχρι την παραίτησή του.
Με τη σκιά μην παίξεις ακόμα. Είναι πίσω, σταθερά και ακόμα χρήσιμα. Προχώρα με οίηση αποκοπής της και με σιγουριά ακολουθίας της.
Περπατάς και η μικρή σ'ακολουθεί σαν κατάρα και ασφάλεια. Το ίδιο και ο άνθρωπος με το καπέλο, το ίδιο και η γυναίκα με το μισό σώμα ερπετού-μπροστά και αριστερά, σαν ημερομηνία.
Προχωράς αδιαφορώντας, αφού κανένας δεν τους βλέπει, αλλά κάθε σου αποστροφή τους κάνει να μαίνονται για προσοχή και πάρσιμο. Έξω από το νεκροταφείο τα μάτια έχουν χαθεί, το αίμα ξεράθηκε και με την αναμονή της εκβολής της οδού
"ΙΣΩΣ ΤΩΡΑ" νιώθεις για πρώτη φορά, πως δε χρειάζεται θεός. Μπορεί να υπάρχει, μπορεί να κάνει κάτι, μπορεί να γελάει μπροστά από οθόνες. Σε κάθε περίπτωση δε χρειάζεται.
Για το κορίτσι, ακόμα κι αν κλαίει σε κάθε στρίψιμο του βλέμματός σου, πρέπει να χώσεις το κεφάλι της στο χώμα.
Για το σχεδόν φίδι πρέπει υπομονετικά να το αφήνεις να σέρνεται, μέχρι την παραίτησή του.
Με τη σκιά μην παίξεις ακόμα. Είναι πίσω, σταθερά και ακόμα χρήσιμα. Προχώρα με οίηση αποκοπής της και με σιγουριά ακολουθίας της.
Σκέψου το σαν άνοδο ενώπιον μορφής θείου και να έχεις να δηλώσεις, αν τη χρειάζεσαι ή όχι και γιατί.
Ανάμεσα σε αναμνήσεις, όνειρα, υλικά και καθημερινότητες εσύ θα δείξεις το πιο υβριστικό : τον άνθρωπο.
Ανάμεσα σε αναμνήσεις, όνειρα, υλικά και καθημερινότητες εσύ θα δείξεις το πιο υβριστικό : τον άνθρωπο.
Θα παραδεχτείς, πως η ύπαρξη του άλλου καταργεί την ανάγκη για το "άλλο". Η φυσική και η ποιητική - μόνες δραστηριότητες - παύουν όταν υπάρχει χέρι πρόθυμο για κράτημα. Σφιχτό, χαμογελαστό ή πρόσκαιρο. Χέρι και ματιές. Κοίταξε κατάματα όλα τα κατασκευάσματα του μυαλού και κατέβα σε ένα πάτωμα φθαρμένο, ποτισμένο από ενοχλητικό λήθαργο. Τα καταφέραμε.
http://bit.ly/fBUbRB
