Όχι επικαιρότητα,γεγονότα,αριθμοί,στοιχεία,σήμερα,τώρα. Βλέμματα. Βλέμματα που ρίχνεις,όταν οι άλλοι αδιαφορούν με τα δικά τους για σένα. Όταν μπορείς να τους παρακολουθείς κι εκείνοι να κινούνται ηδονικά ανυποψίαστοι. Κυρίως στην πόλη,στο απλό περπάτημα. Όλοι το κάνουμε. Παρατηρείς κάθε κινούμενο-τα πάντα πάνω του. Φαντασιώνεσαι ένα πλαίσιο ζωής, τους φίλους του, πώς είναι γυμνός-ή, πώς θα είναι όταν κάνει σεξ, όταν γελάει,όταν κάνει σεξ. Πλάθεις μία ιστορία γύρω από μία μορφή και αυτόματα γίνεται οικεία-την έμαθες. Η ιστορία αυτή ίσως ν' απέχει από την πραγματική ζωή του,αλλά μπορεί να είσαι κοντά.Παίρνεις έτσι κουράγιο και συνεχίζεις το άρρωστο παιχνίδι σου. Δίνεις ονόματα,τυχαία,με βάση τα ...παπούτσια κάποιες φορές. Ίσως λίγες συναντήσεις παρακάτω σχηματίσεις σύνολα, πιθανές παρέες μορφών από Σταδίου και Μητροπόλεως. Αηδία και μόνο στην ιδέα τέτοιας ενασχόλησης με κάθε περαστικό.
Υπάρχει και πιο νοσηρή συνέχεια. Να συνδέεις τα άγνωστά αυτά πρόσωπα με τον εαυτό σου σε σενάρια επί τόπου και χρόνου. Στο βήμα, στο δευτερόλεπτο. Και εκεί ξεφεύγεις από την εξέταση πρώτου σταδίου, την κίνησή τους. Το ρούχο,το ψεγάδι,τα κιλά. Παίζεις χοντρά. Με βλέμμα. Και όλα καλά με τα κατανοητά, τα απλά, τα αμιγώς εκφραστικά βλέμματα. Τι γίνεται όμως με τα ματωμένα μάτια; Αυτές τις σκοτεινές φιγούρες που βλέπεις να περνούν δίπλα σου, και νιώθεις μια μαύρη αύρα-το έχεις νιώσει ποτέ; Θέλεις κάποιες φορές να τους αγγίξεις, να μιλήσεις, να δείξεις πως ξέρεις και συμπονάς. Συν-πονάς. Κι εσύ. Αλλά μετά ένας ήχος ή το βάθος της ηθικής σου κατάπτωσης από μόνο του σε "χαστουκίζει". Ξυπνάς και αντιλαμβάνεσαι το ανώμαλο κόλπο σου ,για να κερδίσεις λίγη σκέψη. Ένοχος, στρέφεσαι στα δικά σου. Εμπιστεύεσαι τα μαύρα μεγάλα γυαλιά σου για την μεσολάβησή τους στην μη προδoσία του βλέμματός σου. Την εκπαιδευμένη μόνιμη κατεύθυνση του κεφαλιού σου μπροστά, για να μη δείξει, ότι κοιτάει. Απευθύνεσαι στο μικρό πράσινο θαύμα στην τσάντα σου. Τα 8GB μουσικής. Και ξεκινάς. "Οπωσδήποτε παράθυρο...να βλέπω έξω,να χαμογελώ". Ναι,ρε πούστη.
Στο αιώνιο repeat. Σήκωσε πανό με το :
"Ήταν γραφτό μου να μείνω πιστός στον εφιάλτη,που επέλεξα" του Conrad.
