Παιδί μου, ανάσανε

Με την πρώτη αίσθηση νέας μέρας, η επιθυμία για απομάκρυνση από τα μίζερα.
Εκεί βρίσκεται η μεγάλη λούμπα της επαφής, "κατάλαβα γρήγορα και προχωράω μόνος".
Το μυαλό κατασκευάζει την πραγματικότητά του από τις πρώτες ακόμα λέξεις του άλλου, αρνούμενο να παρακολουθήσει με κανόνες έξω από τους δικούς του. Υποθετικά και εσωτερικά μεγαλόφωνα δημιουργεί κάτι μεγαλοπρεπές, ένα "άλλο" γύρω και πορεύεσαι με ασπίδα τον ξεχωριστό λογισμό.
Θα πρέπει όμως να θυμάσαι τη λειτουργία της ασπίδας, την προστασία και την έλλειψη. Με την αντίληψη ελλιπή στα σημεία, με ένα ζευγάρι μάτια μηδενικά ανεκτικά στο (ακόμα πιο) δύσκολο, η επιτόπια φυγή είναι το μόνο όπλο απέναντι στον πόλεμο του "θα σε πάρω τηλέφωνο μετά".
Εδώ το μικροπρεπές περιέχει πολλά, το αδιάφορο γίνεται μανιέρα και η πλάτη πέφτει σε συμβολική απεικόνιση. Η ειρωνεία τους ίσως κρύβει τη μεγάλη ανάγκη για οικειοποίηση.
Αν έχεις να κοιτάς ψηλά, τινάζεις το χώμα από τα πόδια, δεν το κάνεις αφορμή για μπινελίκι και φθορά.



http://bit.ly/nebUel